Lampart perski

(daw. PANTERA PERSKA)

WYSTĘPOWANIE I ŚRODOWISKO

Azja: Iran, Afganistan, Armenia, Turkmenistan, Turcja, Azerbejdżan, Dagestan na Kaukazie. Tereny suche, lasy liściaste, góry do wysokości 3 200 m n.p.m.

AKTYWNOŚĆ

Prowadzi samotniczy tryb życia, poza okresem godowym. Aktywny najczęściej nocą. Swoje ściśle określone terytorium znakuje za pomocą spryskiwania moczem, poprzez drapanie drzew i ziemi. Łup namierza z drzewa lub występów skalnych.

ODŻYWIANIE

Poluje na kozy bezoarowe, muflony, dziki oraz ptaki. Wykazuje duże przystosowanie do zmiany diety, w zależności od dostępności pokarmu.

ROZMNAŻANIE

Dojrzałość płciową osiąga w 3. roku życia. Ciąża: 90-105 dni. Samica rodzi od 1-4 kociąt. Młode stają się niezależne w wieku 13-18 miesięcy.
Długość życia: do 20 lat.

WARTO WIEDZIEĆ

Jest jednym z najrzadszych i największych pośród 9 podgatunków lamparta. Jego liczebność szacuje się na 871-1290 osobników, w Iranie żyje ok. 550-850.

• nazwa łacińska: Panthera pardus saxicolor
• nazwa angielska: Persian Leopard
• status zagrożenia: IUCN Red List EN – endangered/ zagrożony
• CITES – Konwencja Waszyngtońska – Załącznik I
• objęty Europejskim Programem Ochrony Zwierząt – EEP (European Endangered Species Programme)